ضایعات آهن و فولاد که به عنوان «ضایعات فلزات آهنی» نیز شناخته می‌شود، یک ماده قابل بازیافت است که در طول تولید محصولات آهن و فولاد و ساخت مواد آهنی باقی می‌ماند یا در پایان عمر محصولات آهنی تولید می‌شود. ضایعات آهنی معمولاً در طول فولادسازی بازیافت می شوند. در میان انواع ضایعات آهنی، قراضه فولاد بیشترین درصد را تشکیل می دهد. ضایعات فلزات آهنی ماده اولیه اولیه برای تولید فولاد مایع در کوره قوس الکتریکی و کوره القایی است.
ضایعات فلزات آهنی از چندین منبع مختلف به دست می آید و از این رو با توجه به ویژگی های فیزیکی و شیمیایی آن متفاوت است. کیفیت قراضه تا حد زیادی بر اقتصاد فرآیند فولادسازی تأثیر می گذارد. سن یک محموله قراضه می تواند از یک روز تا بیش از 100 سال متغیر باشد. خواص بستگی به این دارد که ضایعات از کجا آمده و چه زمانی فولاد تولید شده است. درجات مختلف فولاد برای کاربردهای مختلف تولید می شود. بنابراین ضروری است که قراضه به طور کلی بر اساس ترکیب و اندازه یا درجه مناسب برای ذوب در فرآیند بازیافت جدا شود تا حداکثر سود اقتصادی را به همراه داشته باشد و تا حد امکان مؤثر باشد.
همانطور که در بالا ذکر شد، ضایعات آهن و فولاد اساساً از سه نوع است (شکل 1) یعنی (1) ضایعات داخلی تولید شده در طی تولید آهن و فولاد و محصولات آنها در داخل یک کارخانه فولاد یکپارچه، (2) قراضه جدید، سریع یا ضایعات صنعتی که در طی فرآوری محصولات آهن و فولاد تولید می شود، مانند تشکیل قطعات خودرو، ماشینکاری قطعات ابزار و تجهیزات، ساخت و تولید سازه ها و تجهیزات ساخته شده از آهن و فولاد و غیره، و (3) منسوخ، قدیمی. یا قراضه پایان چرخه عمر که عمدتاً از ضایعات تولید شده از ظروف آهن و فولاد، قوطی‌ها، خودرو، لوازم خانگی و مصالح ساختمانی و غیره تشکیل شده است.
